Aslı,
Dünyalar güzeli bir insan. Hayatımın kıytırık bir köşesinden dahil olmuş ve ne yazık ki mesafeler yüzünden o kıytırık köşede kalmış bir deli kız. Bir yazar, çizer(di) eskiden, şimdilerin en iyi okuyucularından... Aslı yazmasam ölürüm derken bir motor kazasında kolunu kaybetti. Ama o, 'olsun okumakta güzelmiş' diyebilen biri. O bugün verdiğim kararın arkasındaki insan. İşte bu yüzden yazım sana armağan Aslı!
Aslı nasıl oldu da gündeme geldi ben ona burada yazdığımı ne zaman söyledim boşverin çokta önemli değil. Önemli olan korkunç ısrarına karşı dayanamayıp, kısa hayatımın uzun hikayelerini anlatmaya karar vermem.. Hadi bakalım başlıyorum, iyi okumalar.
Okuyucuya Not:
Neden aşağıdaki yazı derseniz bana göre önceyi sonraya bağlayan nokta bu yazıda.. Sonrası mı? Sonrası bitiş, sonrası unutulmayacak dersler, sonrası BEN..
Bu kısacık yazıyı bir ön söz yada bir kitabın arka kapağı gibi düşünebilirsiniz.. Yada ne isterseniz onu..
29/06/2006
Devlet çıkan izinleri gizli tutuyordu. Büyük bir heyecanla Mardin – Diyarbakır hattı üzerinden geleceklerini ve uçak bulabilirse direk İstanbul’a, yanıma geleceğini söyledi. O kadar beklediğim bir haber olmasına karşın içimde bir ACI hissettim ve “GELME” dedim.
Gittikleri her yerden beni arıyor, o an nerede olduğunu haber veriyordu. Önce Mardin’e götürülmüşlerdi. Yolda patlayan mayın canını sıkmış telefonda şansına lanet ediyordu. Gelmeden, beni görmeden öleceğinden söz ediyordu. Keşke aramızda geçen son konuşma olsaydı ve ölseydi diye düşüneceğimi o an söyleseler ASLA inanmazdım. Aksilikler birbirini izledi. Patlayan mayında bir arkadaşı bacağını kaybetmişti. Bu nedenle Mardin üzerinden gizlice Diyarbakır’a götürüldüler. Heyecanım sıkıntıya dönüştü..Geleceğini biliyordum, ama geldikten sonra ....
29/06/2006
Devlet çıkan izinleri gizli tutuyordu. Büyük bir heyecanla Mardin – Diyarbakır hattı üzerinden geleceklerini ve uçak bulabilirse direk İstanbul’a, yanıma geleceğini söyledi. O kadar beklediğim bir haber olmasına karşın içimde bir ACI hissettim ve “GELME” dedim.
Gittikleri her yerden beni arıyor, o an nerede olduğunu haber veriyordu. Önce Mardin’e götürülmüşlerdi. Yolda patlayan mayın canını sıkmış telefonda şansına lanet ediyordu. Gelmeden, beni görmeden öleceğinden söz ediyordu. Keşke aramızda geçen son konuşma olsaydı ve ölseydi diye düşüneceğimi o an söyleseler ASLA inanmazdım. Aksilikler birbirini izledi. Patlayan mayında bir arkadaşı bacağını kaybetmişti. Bu nedenle Mardin üzerinden gizlice Diyarbakır’a götürüldüler. Heyecanım sıkıntıya dönüştü..Geleceğini biliyordum, ama geldikten sonra ....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder